Młodych trzeba ośmielić
Rozmowa ze Stanisławą Łowińską, poetką, dziennikarką i animatorką kultury
Czy warto pisać wiersze?
Po stokroć tak. Chociaż nie jestem noblistką i daleko mi do tego poziomu, jednak warto pisać, bo można zostać noblistą.
Rozmowa ze Stanisławą Łowińską, poetką, dziennikarką i animatorką kultury
Czy warto pisać wiersze?
Po stokroć tak. Chociaż nie jestem noblistką i daleko mi do tego poziomu, jednak warto pisać, bo można zostać noblistą.
Dramę można określić jako metodę kształcenia, polegającą na aktywnej identyfikacji uczniów z fikcyjnymi rolami i sytuacjami, angażującą w działanie ucznia, jego wiedzę i tworzącą nowe jej jakości poprzez uruchomienie określonych operacji intelektualnych, emocji, zmysłów i aktywności ruchowe. Tak pojmowana drama jest określana w literaturze przedmiotu jako drama edukacyjna, drama właściwa czy drama kreatywna.
O dramie mówi się w Polsce od ponad 40 lat. W latach 80. XX wieku Halina Machulska, aktorka Teatru Ochoty w Warszawie, po raz pierwszy zaprosiła angielskich specjalistów dramy na spotkanie z polskimi nauczycielami, aktorami, psychologami. Od tego momentu angielscy pedagodzy dramy byli częstymi gośćmi Teatru Ochoty.
Po kilku ćwiczeniach rozluźniających lekcja rozpoczęła się od krótkiej analizy baśni ,,Czerwony kapturek,, , podczas której uczestnicy przypomnieli treść utworu, tworzyli własną wersję baśni, tworzyli przestrzeń, poznawali bliżej główną bohaterkę w scenkach improwizowanych, opisywali dziewczynkę.
We współczesnej szkole ważnym dokumentem jest program wychowawczo-profilaktyczny, któremu powinny być podporządkowane programy przedmiotowe, w tym program języka polskiego. Zadaniem nauczycieli języka polskiego jest stwarzanie na lekcji języka polskiego sytuacji wychowawczych, a nie tylko podawanie wiedzy, testomania i ocenianie.
Lekcja przeprowadzona w klasie siódmej.
Pedagogika oczekiwań dziecka pojawia się już w latach 90. XX wieku w koncepcji wychowania przedszkolnego i nauczania wczesnoszkolnego pana prof. Ryszarda Więckowskiego.
Szkolna dydaktyka polonistyczna bywa dla kobiet nieżyczliwa, choćby z tej przyczyny, że są one często bohaterkami drugiego planu
Materiał wypracowany na warsztacie ,,Szkoła bez hejtu” metodami aktywizującymi. Scenariusz ,,Kto może być dla mnie wilkiem”
Leokadia Pawliszak Cele zajęć: Uczeń:– doskonali umiejętność interpretacji wiersza,– analizuje, wnioskuje,– rozwija wyobraźnię. Metody i techniki nauczania:– drama, scenka improwizowana, praca z tekstem, pogadanka,– praca w grupie, praca indywidualna. Materiały dydaktyczne:– tekst wiersza Piosenka końca świata Cz. Miłosza– tytuły scenek dla grup,– duże arkusze papieru, markery, magnesy,– reprodukcje przedstawiające wizje końca świata,nagranie muzyki skrzypcowej. Co […]