Marta Mirgos
Gościć w kawiarni z lat 20. i 30. minionego wieku? Czemu nie! To właśnie w klimacie takiej scenerii 19 maja 2023 r. obchodzono pierwszą rocznicę nadania Szkole Podstawowej w Złotokłosie imienia Mieczysława Fogga. Wirtuoz polskiej piosenki estradowej, mistrz słowa stał się inspiracją do stworzenia pięknego przedstawienia przygotowanego przez grupę teatralną „Sztuka z klasą”, którą prowadzą: Beata Mich-Lewandowska i Eliza Stawicka.
Panie stworzyły wyjątkowy klimat tamtych czasów – stroje, piosenki, poezja, rekwizyty. Przybyło mnóstwo gości m. in. przedstawiciele władz Gminy Piaseczno, Centrum Kultury czy też rodzina Mieczysława Fogga, którzy niejednokrotnie uronili łzę, śpiewając razem z Dziećmi piękne piosenki – „Ta ostatnia niedziela”, „Tango milonga”, „Piosenka o mojej Warszawie”. Pani dyrektor, Katarzyna Sobolewska przybliżyła zasługi patrona i przedstawiła jego biografię, zwracając szczególną uwagę na to, jakim był patriotą i artystą, i Złotokłos był mu bliski, ponieważ zamieszkał tutaj tuż po Powstaniu. Znając zasługi artysty, każdy z występujących zdawał sobie sprawę, jakie zadanie go czeka, ale wszyscy poradzili sobie znakomicie i profesjonalnie odnaleźli się w swojej roli. Po występie uczniowie udzielili wywiadu do gazety „Kurier Południowy”.
Wiele miesięcy ciężkiej pracy opiekunek tej grupy, Dzieci i Ich Rodziców przyczyniły się do wspaniałego efektu końcowego. Gratulacjom nie było końca! Wszyscy mają nadzieję na kolejne występy, które będą uświetniać i upamiętniać dokonania Mieczysława Fogga.
***
Mieczysław Fogg, a właściwie Mieczysław Fogiel
Od 1922 r. śpiewał w chórze Kościoła św. Anny przy Krakowskim Przedmieściu. W grudniu 1922 r., podczas próby kolęd, usłyszał go Ludwik Sempoliński i skierował na naukę śpiewu do prof. Jana Łysakowskiego na Wydziale Wokalistyki Szkoły Muzycznej im. Fryderyka Chopina. W 1926 r. przyjął pseudonim artystyczny “Fogg”, śpiewając na ślubach i pogrzebach. Debiut estradowy Mieczysława Fogga jako piosenkarza miał miejsce w 1928 r. w składzie Chóru Dana na scenie warszawskiego teatrzyku “Qui Pro Quo”. Ze sceną tą związany był do 1931 r., potem kolejno z teatrami i rewiami m. in. “Banda”, “Rex”, “Polonia. Dla firmy fonograficznej “Odeon” nagrywał 100-150 piosenek rocznie, otrzymując przezwisko “śpiewająca mrówka”. Towarzyszył w koncertach i nagraniach sławnym polskim artystom kabaretowym, m.in.: Hance Ordonównie, Stefci Górskiej, Zuli Pogorzelskiej i Adolfowi Dymszy. Z Chórem Dana wystąpił w 11 polskich filmach fabularnych. Po odejściu z chóru w 1938 r. zadebiutował jako solista, zwyciężając w ogólnopolskim plebiscycie słuchaczy Polskiego Radia.
Za ratowanie Żydów został po wojnie uhonorowany medalem i tytułem Sprawiedliwy Wśród Narodów Świata.
Jego zadaniem podczas Powstania było podtrzymywanie na duchu powstańców i mieszkańców Warszawy. Śpiewał w szpitalach, na barykadach i w schronach. Występował m.in. w kinie “Palladium” przy ul. Złotej 7/9, gdzie śpiewał swoje piosenki przedwojenne.
Za udział w Powstaniu Warszawskim odznaczony Krzyżem Zasługi z Mieczami.
W latach 1945-46 prowadził przy ul. Marszałkowskiej 119 własną kawiarnię artystyczną “Cafe Fogg”, a od 1946 r. do 1951 – kierował wytwórnią płyt gramofonowych “Fogg Record”. Od 1946 r. występował w programach estradowych i z własnymi recitalami, w których towarzyszyły mu m.in. żeńskie zespoły. W 1958 r. zwyciężył po raz drugi w plebiscycie Polskiego Radia na najpopularniejszego piosenkarza roku. W trwającej ponad sześćdziesiąt lat karierze wystąpił na blisko szesnastu tysiącach koncertów. Płyty z jego nagraniami osiągnęły nakład ponad dwudziestu pięciu milionów egzemplarzy. Jest laureatem wielu nagród i wyróżnień, licznych odznaczeń państwowych i wojskowych. Otrzymał honorowe obywatelstwa, między innymi miasta Chicago. W 1970 r. Polskie Nagrania przyznały mu honorową Złotą Płytę za całokształt działalności artystycznej. Otrzymał tytuł i nagrodę Homo Varsoviensis, przyznawaną zasłużonym warszawiakom (1977), wódz indiańskiego szczepu Tuscarora zawarł z nim przymierze krwi, nadając mu imię Śpiewający Biały Orzeł. W 1986 r., z okazji 85 urodzin i 60-lecia pracy artystycznej został odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski.
Zmarł 3 września 1990 roku w Warszawie. Został pochowany na Cmentarzu Bródnowskim.
