Śp. Jadwiga Puzynina 29.01.1928 – 8.02.2025
Wybitny językoznawca języka polskiego, znawca retoryki, logiki, etyki słowa. Pani Profesor Jadwiga Puzynina studiowała na Uniwersytecie Warszawskim i od roku 1956, przez długie lata, pracowała na tej uczelni. W 1981 r. została dziekanem, wybranym przez członków Rady Wydziału Polonistyki. Wtedy poznałam Panią Profesor. Jestem dumna, że Pani Profesor podpisała mój dyplom ukończenia polonistyki na UW. Po wielu latach jako nauczycielka języka polskiego, doradca metodyczny, przewodnicząca ZG Stowarzyszenia Nauczycieli Polonistów spotkałam Panią Profesor na posiedzeniu Rady Języka Polskiego w PANie. Siedziałyśmy naprzeciwko siebie. Przypomniałam dawne moje studenckie lata i pierwsze spotkanie z Panią Profesor, i odtąd darzyłyśmy się niezwykłą dla mnie sympatią.
W 2016 roku Pani Profesor zainicjowała i powołała Zespół Etyki Słowa, do którego, wraz z koleżankami ze SNaPu, zapisałyśmy się natychmiast i otrzymałyśmy z rąk Pani Profesor certyfikat. W tym czasie spotykałam Panią Profesor częściej, w PANie, w Pałacu Prezydenta RP. Pani Profesor przyjęła też zaproszenie i wzięła udział w jubileuszowej konferencji z okazji 25-lecia SNaPu, w 2018 roku. Wykład Pani Jadwigi Puzyniny, mojej ukochanej Profesor, pozostanie w moim sercu na zawsze.
Bardzo troszczyła się o wysoki poziom języka polskiego, o etykę słowa, o morale, o relacje oraz miłość i szacunek do drugiego człowieka. Zawsze uśmiechnięta, szczera, prawdziwa, tolerancyjna. Motywowała nas, członków ZES, do pracy z dziećmi i młodzieżą w kształceniu pięknego języka – bez nienawiści, hejtów, wulgaryzmów. Spełnialiśmy życzenia Pani Profesor. Wchodziliśmy i wchodzimy do przedszkoli i szkół, aby przekazywać wiarę w dobro, prawdę, miłość, wartości Pani Profesor – Naszego Przewodnika.
Dzisiaj spotykamy się, aby pożegnać Panią Jadwigę Puzyninę, Ambasadora Języka polskiego, kultury, etyki, morale, prawdy – Człowieczeństwa. Wraz z Odejściem Pani Profesor kończy się epoka wysokiej kultury polskiej.
Żegnamy Ją z bólem, ze smutkiem, ale też z nadzieją, że pozostanie na długo w pamięci rodziny, przyjaciół, dawnych studentów, współpracowników – jako Osobowość.
Żegnaj, kochana Pani Profesor. Wierzymy, że osiągnęłaś spokój, ale Twój Autorytet sprawi, że nadal będziesz trwać w naszej pamięci i dbać o język polski, kulturę i tradycję polską.
Spoczywaj w pokoju.
Maria Gudro-Homicka
15 lutego 2025 r.
