Być człowiekiem, to czuć, kładąc swoją cegłę, że bierze się udział w budowaniu świata.
Antoine de Saint-Exupery
Marysiu Kochana, jesteś dla nauczycielskiego świata polonistycznego tą, która od dwudziestu lat określa standardy, wytycza drogi, przeciera szlaki. Twoją zasługą jest to, że możemy spotykać się, jednoczyć, dyskutować, wzajemnie się uczyć i weselić. Minione dwadzieścia lat dla wielu z nas równa się całemu doświadczeniu zawodowemu, dla jeszcze większej grupy stanowi przeważającą część zawodowego spełnienia. To ogrom czasu – całe pokolenie – dzięki Tobie, Twojemu zaangażowaniu, determinacji, pomysłowości poloniści w całym kraju mogą poczuć się silni jednością.
Dziękujemy Ci zatem za powołanie do życia Stowarzyszenia Nauczycieli Polonistów, za czuwanie nad tym, aby zawsze było obecne podczas ważnych wydarzeń edukacyjnych, za inspirowanie świata polonistycznego nowymi pomysłami, za dwadzieścia lat nieustannej, wytężonej, ogromnej pracy. Niewiele stowarzyszeń nauczycielskich istnieje tak długo, ma tyle osiągnięć i doświadczenia, tak wiele znaczy dla poszczególnych osób w całym kraju. Dziękujemy Ci za to i mamy nadzieję, że nadal będziesz Dobrym Duchem świata polonistycznego, że w nowej rzeczywistości będziemy mogli, my poloniści, wspólnie z Tobą wpływać na nasze zawodowe życie, wspólnie „brać udział w budowaniu świata”.
Wiktor Hugo powiedział: „Przyszłość ma wiele imion. Dla słabych ma imię – niemożliwe, dla nieśmiałych – nieznane, dla myślących i walczących – ideał.” Dla nas – Maria Gudro.
Wdzięczni i zawsze kochający Cię, Mario, członkowie SNaP-u (w domyśle „snapowcy” i „snapiczki”).
