Gramatykę języka polskiego wprowadzono jako przedmiot do szkół Komisji Edukacji Narodowej w XVIII w. I wtedy też ustalono cel jej nauczania, teoretyczno-normatywny. Uczeń mianowicie miał osiągnąć poprawność językową dzięki wyuczeniu się norm gramatycznych. Poglądy językoznawców dotyczące tego celu zmieniały się kilkakrotnie. Wypowiadali je m.in. Stanisław Szober, Kazimierz Nitsch, Jan Rozwadowski, Henryk Gaertner, Zenon Klemensiewicz, Witold Doroszewski, Jan Tokarski.